روزی شتری مست به دنبال ابلهی گذاشت. آن ابله خود را به چاهی که در همان نزدیکی ها بود رساند و از ترس خود را به طناب پوسیده چاه آویزان کرد .در همان حالی که شتر را خشمگین بر سر چاه میدید موشهای سیاه و سفیدی نظرش را به خود جلب کردند که بالای طناب پوسیده ای که از آن آویزان بود را میجویدند ولی ناگهان صدایی وحشتناک توجه او را از موشها و شتر به خود جلب کرد آن صدا نعره گوش خراش اژدهایی بود که در کف چاه نشسته وبه امید سقوط آن ابله دهانش را باز کرده بود...
اما دوباره چیزی نگذشت که چشمانش به کندوی عسلی که روبرویش بود افتاد و برای اینکه ببیند آن عسل اصل است یا شیره شکر با انگشت قدری از آن عسل را چشید . عسل را اصل یافت از خوش حالی شتر خشمگین و دو موش سیاه و سفید و آن اژدههای فرصت طلب را از یاد برد و با حرص و ولع مشغول خوردن عسل شد .حکما گویند آن شتر مشکلات زندگی است که برخی بجای مبارزه با آن از دستش فرار میکنند وآن ضخامت بند چاه مقدار بهره هرکس از زندگی است وآن موشها شب و روز هستند که هر لحظه طناب زندگی را باریکتر و باریکتر می کنند و آن اژدهامرگ است که دهان باز کرده تا ما را به کام خود کشد.
سئوال:در ماجرای بالا مقصر چه کس یا کسانی هستند؟
جواب:
اول آن شتربان مقصراست چون شترش را نبسته و باعث به خطر افتادن جان آن ابله شده.
مقصر دوم صاحب آن چاه است که طناب چاهش پوسیده وآن را تعویض نکرده تا اگر کسی از آن آویزان شود جانش به خطر نیفتد.
مقصر سوم کسی نیست جز آن زنبور دار که به جای آنکه کندوی عسلش را در جایی مطمئن قرار دهد آن را در چنان جای خطرناکی گذاشته.
چهارمین مقصر عسل فروش است که حسرت خوردن عسل اصل را بر دل آن ابله وتمام ابلهان عالم گذاشته.
و پنجمین مقصر چاه کن هست که در جایی چاه کنده که در زیرش اژدهایی نشسته است.
همیشه دنبال کسی باش که تو را به خاطر زیبایی های
وجودت زیبا خطاب کند ؛ نه به خاطر جذابیتهای ظاهریت
کسی که دوباره با تو تماس بگیرد حتی وقتی تلفنهایش را قطع می کنی
کسی که مایل باشد حتی در زمانی که درساده ترین لباس هستی تورا به دنیا نشان دهد
کسی که دست تو را در مقابل دوستانش در دست بگیرد
در انتظار کسی باش که بی وقفه به یاد توبیاورد که تا چه اندازه برایش مهم هستی و نگران توست وچه قدر خوشبخت است که تو را در کنارش دارد
در انتظار کسی باش که زمانی که تو را می بیند به دوستانش بگوید اون خودشه همان کسی که
می خواست
من نمیگویم هرگز نباید در نگاه اول عاشق شد اما اعتقاد دارم باید برای بار دوم هم نگاه کرد
عالیه.. ای باغبان ای باغبان آمد خزان آمد خزان بر شاخ وبرگ از درد دل بنگر نشان بنگر نشان
گناه بخت پریشان و دست کوته ماست... اینو از طرف اون ابله بیچاره گفتم.
چه نتیجه گیری جالبی!!!
البته به نظر من هم درست می گی..
چه معنی داره که آدم چاهشو جای نادرست حفر کنه یا کندوی عسلش رو بذاره توی چاه؟
تازه به نظر من شهرداریشون هم مقصر بوده که موش ها رو نکشته بوده!